این غزلی است از امام و بعد از آن پاسخ رهبر است به آن، که بیت به بیت با هم مرتیط است:

امام خمینی:

1من به خال لبت اى دوست گرفتار شدم     چشم بیمــــار تــــو را دیــدم و بیمار شدم

2فارغ از خود شدم و کوس اناالحق بزدم       همچــــو منصــور خــــــریدار سرِ دار شدم

3غم دلدار فکنده است به جانم، شررى       کـــه بـــه جــــان آمدم و شهره بازار شدم

4درِ میخانه گشایید به رویم، شب و روز        که من از مسجد و از مدرسه، بیزار شدم

5جــــامــه زهد و ریا کَندم و بر تن کردم       خــــرقــــه پیــــر خـــراباتى و هشیار شدم

6واعـــظ شهــر کــه از پند خود آزارم داد       از دم رنــــد مــــى‏آلــــوده مــــَددکار شدم

7بگـــذاریــــد کــــه از بتکــده یادى بکنم       مـــن کـــه با دستِ بت میکده، بیدار شدم

آیت الله خامنه ای:

1تو که خود خال لبی از چه گرفتار شدی                تو طبیب همه ای از چه تو بیمار شدی

2تو که فارغ شده بودی ز همه کون و مکان             دار منصور بریدی همه تن دار شدی

3عشق معشوق وغم دوست بزد برتو شرر             ای که در قول وعمل شهره بازار شدی

4مسجد و مدرسه را روح و روان بخشیدی              وه که بر مسجدیان نقطه پرگار شدی

5خرقه پیر خراباتی ما سیره توست                      امت از گفته در بار تو هشیار شدی

6واعظ شهر همه عمر بزد لاف منی                     دم عیسی مسیح از تو دیدار شدی

7یادی از ما بنما ای شده آسوده زغم                   ببریدی زهمه خلق و به خلق یار شدی

نقطه